Jullie komen allebei van de mime-opleiding, wat brengt dat mee voor jullie werkproces?
Marijn: Ik geloof dat wij allebei heel goed weten, zonder het te hoeven bespreken, hoe we werken. Dat je altijd vanuit het nulpunt begint en dan bekijkt: wat is er?. En dat je niet alleen als speler, maar ook als maker begint, dat je erin duikt. Het is de manier waarop je de dag begint. Wij kunnen best de dag beginnen en dan helemaal niet weten waar we heen gaan, maar er wel vertrouwen in hebben. Het mag heel vaag zijn aan het begin.

Elias: Ja, dat is fijn want dat maakt ook dat je in het begin al heel veel materiaal hebt zonder dat je dat hoeft te gebruiken. We zeggen ook nooit: dit of dit moet er echt in zitten, maar je blijft je bagagepakket steeds vergroten. We zijn wel vanuit Marijns inspiratiebronnen vertrokken, dus je hebt wel iets.

Marijn: Je hebt een soort kleurenpalet. Maar je kan door dat te onderzoeken dus ook helemaal de andere kant op gaan.

Wat is het kleurenpallet voor Variety Show geweest?
Marijn: We hebben deze voorstelling gemaakt vanuit een vooronderzoek dat ik heb gedaan bij Fraslab. Een van de eerste inspiratiebronnen was het werk van Andy Kaufman. Dat is een Amerikaanse komiek en acteur, bekend geworden van tv-werk. Hij zat een keer bij David Letterman, daar werd hij geïnterviewd maar hij had helemaal niets te vertellen. Hij is heel grappig, maar ook heel verwarrend. En ik vond dat heel inspirerend om te zien, wat hij met het publiek deed. En hoe hysterisch het publiek soms was, hoe erger hij daar dan tegen in ging hangen.

Elias: Dat niemand ook weet of het nou echt is of niet. Dat je altijd een stap voor bent op het publiek of dat je probeert altijd voor te zijn op het publiek.

Marijn: Dat je bij je publiek de verwachting schept van een grote show, en dat je die verwachtingen vervolgens helemaal niet inlost. Dat vonden wij een heel interessant gegeven

Als we Variety Show als een punt op jullie nog jonge oeuvre zien, welk punt is dat dan?
Marijn: Voor mij is het een uitstapje, een heel 'poppy show'. In november ga ik bij Frascati weer een voorstelling maken, maar die wordt weer veel grilliger. En dit was echt een onderzoek naar de spanning van de niksigheid. 

Elias: Voor mij is het ook wel iets heel anders dan wat ik normaal doe. De uitdaging was ook om met 'niets' toch heel veel te doen. We zijn twee verschillende spelers wat maakt dat we elkaar uitdagen en scherp houden wat een spannende mix geeft.

Marijn: Volgens mij is - tegenstelllingen - een belangrijk woord, dat creëert spanning. In deze voorstelling ligt de spanning constant tussen entertainer en anti- entertainer. De situatie erkennen en ontkennen. In mijn vorige voorstelling Rhythm of the Night zocht ik ook zo'n tegenstelling op. Daarin deed ik alle dingen die ik juist niet wilde laten zien op een podium. Eigenlijk ben ik in al mijn voorstellingen op zoek naar zo'n tegenstelling.

Forever Young - Frascati Producties/ Marijn Brussaard, di 24 t/m za 28 nov in Frascati.